Borobudur

​ś Morgens verlaten we het mooie Boutique Hotel. Na enige aarzeling durft de receptioniste dan toch te vragen of ze een foto met ons mag maken. Die kans laat de manager niet aan zich voorbij gaan en komt er gauw bij staan. Gewend als we inmiddels zijn aan 'het met ons op de foto gaan' lachen we vriendelijk in de lens.

Omdat Jetske zich niet helemaal lekker voelt en Pim nog last heeft van de sate besluiten we de taxichauffeur ons rechtstreeks naar Borobudur te laten brengen i.p.v. met de bus te gaan. Om zoveel mogelijk voordeel te halen uit de vooraf afgesproken prijs zet ie er flink de vaart in, totdat hij bijna een klein jongetje op de fiets omver rijdt. Met het hart in de keel bij ons allemaal maar bij de taxichauffeur nog meer, doet ie het toch wat rustiger aan waarna we met een klein uurtje bij ons hotel in Borobudur aankomen.
Aan de buitenkant een mooi hotel wat slechts drie maanden oud is maar binnen erg sober en eenvoudig. Ons plan om 's avonds in het hotel te eten gaat helaas niet door, de manager is naar huis en de portier kan blijkbaar niet koken. Gezien Pim  zijn ervaring met de sate wagen we ons maar niet aan de stalletjes op straat en bij gebrek aan een echt restaurant bestaat ons diner uit chips, crackers met hazelnootpasta en instant noodles.

In de Mist
De volgende morgen gaat om kwart voor vier de wekker (dacht dat we vakantie hadden ...) om nog een keer een poging te wagen de zonsopgang te zien. Dit maal vanaf de Borobudur. Er hangt een behoorlijke mist, maar met goede moed beklimmen we de trappen na eerst weer een mooie sarong omgeknoopt en een zaklamp overhandigd te hebben gekregen. Helaas de goden zijn niet met ons, de zon is wel opgekomen maar verschool zich achter de mist ... Toch is het een mooie ervaring om in de stilte van de nacht die langzaam overgaat in de dag, de contouren van de stoepa`s op de Borobudur zichtbaar te zien worden. Zodra het lichter wordt, wordt duidelijk wat een immens bouwwerk het is. Een ongelofelijk knap staaltje werk wat in de 8e eeuw a.c. is gebouwd met ongetwijfeld hele primitieve middelen maar zeker hele ingenieuze bouwtechnieken.

Yogya-bus
Naar ons idee heeft het plaatsje bij de Borobudur niet veel meer te bieden dus besluiten we toch maar diezelfde dag weer terug te keren naar Yogyakarta. Dit keer wel met de bus. Een aftands barrel zonder airco wat ook niet nodig is omdat de ramen lekker open staan en de man voor de kaartjes de hele tijd uit de open deur hangt om mensen langs de weg te laten weten dat dit de bus naar Yogya is. Als toerist weet je dat je ongetwijfeld meer betaalt dan de locals maar een prijs welke 2,5 keer hoger is dan die van de locals gaat Pim toch echt te ver. En we hebben het dan toch echt wel over de prijs van EUR 0,51versus EUR 1,27 per persoon :), maar het gaat om het principe. Uiteindelijk hebben we voor acht personen betaald omdat we met onze rugzakken en onszelf acht zitplaatsen in beslag namen.

Op advies van Ward hebben we voor de komende twee nachten hotel New Saphir geboekt. Een luxe hotel met een schitterend zwembad en mooie luxe kamers. Ach we doen eens gek voor EUR 34,= per twee persoonskamer inclusief ontbijt ... (lang leve Booking.com).
Wat Ward vergeten is te vertellen dat we pal naast een moskee zitten, dus met een zekere regelmaat kunnen we genieten van de Islamitsche gebeden. Maar dat geeft het gevoel daadwerkelijk in een andere cultuur te zijn en voelt inmiddels ook als heel vertrouwd. Ook nu weer bezetten we ś avonds een zitje in de lounge voor een spelletje Uno. Morgen gaan we met de trein door naar Surabaya.