Misty-park

Na een goed ontbijt, Jetske heeft deze keer ei met patat, worden we om half 9 opgehaald bij ons bejaardenhuis. Adang zit met driver Isaac al vanaf half 8 te wachten in de lounge, om te voorkomen dat hij te laat zou zijn. 

Dag 1
Onderweg naar het Nationaal park Gunung Halimun gaan we kriskras door alle kleine dorpjes. Iedereen is bezig om het suikerfeest ter afsluiting van de Ramadan voor te bereiden. Adang stopt bij een nootmuskaat en kruidnagel boertje, die alles eerste laat weken in grote tonnen en daarna te drogen legt in de zon op bamboeschalen. De specerijen ruik je al van afstand. Even verder stappen we uit bij een rijst-dors-machine, met keurige witte Pandan-rijst als resultaat. Jord let even niet op en glibbert onderuit. Adang kijkt om zich heen, breekt een groen blad af en wrijft de sappen op Jord z'n schaafwond. De natuurlijke betadine werkt echt, binnen een paar uur zie je de wond zichtbaar genezen. Indonesische natuurkruiden. Inmiddels rijden we door een betoverend landschap van rijstvelden, die als water-plateau's gestapeld zijn tot ver voorbij de horizon.
De weg loopt dood, en we gaan te voet verder. Het lijkt niet echt op de netjes gemarkeerde Italiaanse wandelpaden, maar met wat klimwerk komen we aan bij een leuke waterval. Onder grote belangstellig van de lokale jongeren, uitgerust met een supermodern fototoestel (?!), nemen we een verkoelende duik. Klauterend onder de waterval vraagt Laura zich af waarom de rotsen zo afgeven...het beweegt zelfs. Het zijn kleine bloedzuigertjes die in ons een nieuw onderkomen zien. Als het goed is hebben we ze allemaal weg kunnen halen. Intussen heeft Adang een verse goed-rijpe ananas klaar gemaakt. Zelfs Pim vond deze lekker.
We vervolgen onze weg, terwijl Adang honderduit praat over alles wat we tegenkomen en onze 1000-en-1 vragen beantwoordt. Onderwijl schuift hij ook een lading aan Indo-snacks door naar de achterbank. Jetske waagt zich niet aan de gummi bladeren met zoete kokos, terwijl Pim lekker door eet. Adang en Isaac hebben hun laatste dagen van de Ramadan en eten niet mee. Groot respect! We komen steeds dieper in het park, en het asfalt is overgegaan in een rots-stenen-pad. We stuiteren letterlijk alle kanten op. Laura heeft heel wat piep-woorden ge-uit naar de dak-handgreep  die regelmatig in de weg zat. Het is inmiddels enorm gaan regenen en de avond valt tussen 5 en 6 al in. Suf gestuiterd komen we aan in een klein dorpje waar we overnachten bij Adee en z'n gezin. Terwijl Jord  aan het voetballen is met Adee-junior staan de eerste gebakken pisangs al voor ons klaar. En een uurtje later staat zelfs een volledige indonesische rijsttafel voor ons klaar. We hebben super gegeten. 's Avonds doet Adang nog mee met een spelletje Uno.

Dag 2
5 uur is best vroeg als je de zonsopgang wilt meemaken. Jammer dat de wolken vervelend in de weg zitten. Wel leuk om door de thee-plantages te lopen. Alle plukkers zijn vandaag vrij i.v.m. het a.s. suikerfeest. Sporen van een luipaard die 's nachts op zoek is geweest naar eten fascineren Jord enorm. Helaas houdt het spoor op en gaan we maar terug naar het huis voor ontbijt. Ook dit is weer een prima staaltje kook-kunst met heerlijke omelet, wentelteefjes en weer veel vers fruit. Wel een aangename manier van back-to-basic, hoewel de kinderen hun normale toilet en douche wel missen. We gaan met Adee te voet door de jungle op zoek naar Gibbons, maar ook deze zijn zich op het suikerfeest aan het voorbereiden. We hebben ze wel gehoord maar tijdens de wandeltocht niet gezien. Na een wandeling van 2 uur gaan we over dezelfde hobbelweg door naar Bandung (Onderweg spotten we toch nog een groep apen). Een enorme rit van 6 uur. Door de drukte schiet het ook niet op. Zodra de moskee laat horen dat het zo ver is neemt Adang weer water en geniet van onze laatste Hollandse stroopwafel. Tegen 7'en komen we na veel gezoek en gevraag aan bij het Garden Permentura hotel in Bandung. Zij moeten met z'n 2'en ook weer de hele rit terug naar Bogor..pfffff